İşıq elektromaqnit spektr adlanan dalğalar qrupunun bir üzvüdür.

Elektromaqnit şüalanmanın bütün növləri vakuumda hərəkət edə bilir və kosmosda da eyni sürətdə hərəkət edir, 300.000.000 m/san və ya 300,000 km/san.

Şüalanmanın müxtəlif növləri müxtəlif dalğa uzunluqlarına malikdir. Bu onların müxtəlif maddələr və səth növləri tərəfindən əks olunmasına, sorulmasına və ya ötürülməsinə təsir edir.
 

Şüalanma sorulduqda, onun daşıdığı enerji maddənin isinməsinə səbəb olur.

Bu həmçinin şüalanmanın özü kimi eyni tezliklə dəyişən cərəyan yarada bilər.

Bu və digər xüsusiyyətlər hər bir şüalanma növünün nə üçün istifadə olunduğunu və təsirlərini müəyyənləşdirir.

Optik liflər eyni diametrli kabellərdən elektrik siqnallarının göndərilməsindən daha çox məlumatı daşıya bilər. Həm də siqnalın zəifləməsi də ola bilər.

Mikrodalğalar hüceyrələrdəki su ilə sorulur. Buraxılan istilik hüceyrələri zədələyə və ya öldürə bilər.

İnfraqırmızı şüalanma dəri ilə sorulur və istilik kimi hiss olunur. Çox miqdarda sorulsa, yanmalara səbəb ola bilər.

Ultrabənövşəyi şüalanma aşılanmaya səbəb olur. O dəridən daha dərin toxumalara keçə bilir, burada o hüceyrələrin zədələnməsinə və xərçəngin inkişaf etməsinə səbəb ola bilər. Yüksək doza normal hüceyrələri öldürür.

Daha tünd dəri daha çox ultrabənövşəyi şüa udur. Daha dərin toxumalara nə qədər az çatsa, xərçəng riski bir o qədər az olar.

Rentgen şüalanması və qamma şüalanma əsasən yumşaq toxumalardan keçir, amma bəziləri hüceyrələr ilə udulur. Yüksək doza hüceyrələri öldürür. İonlaşan şüalanmanın bu növlərinin aşağı dozaları normal hüceyrələrin xərçəngli olmasına səbəb ola bilər.

Rəqəmli və Analoq Siqnallar

Nitq və ya musiqi kabellər və ya daşıyıcılar kimi elektromaqnit dalğalar (radio dalğalar) istifadə olunaraq uzun məsafələrə ötürülmək üçün elektrik siqnallarına çevrilə bilər.

Məlumat da işıq və ya infraqırmızı siqnallara çevrilə bilər və optik liflər boyunca göndərilə bilər.

Siqnallar hərəkət etdiyinə görə onlar zəifləyir və siqnala əlavələr (küy) tutula bilər.
 

Davamlıq olaraq amplituda və ya tezlik ilə fərqlənən siqnallar analoq siqnallar adlandırılır, məs.: nitq və musiqinin səs dalğaları.

Siqnal daxilindəki müxtəlif tezliklər müxtəlif miqdarlarda zəifləyə bilər. Hər dəfə siqnal bu tezlikləri gücləndirir və tutulan hər -hansı küy də güclənir.

Başqa sözlə siqnallar əsli kimi çatmırlar. Onun keyfiyyəti pisləşir.

Siqnallar bir sıra impulslarla kodlaşdırıla bilər. Siqnal yalnız işlək və ya söndürülmüş vəziyyətdə ola bilər. Bunlar rəqəmli siqnallar adlanır.
 

Digital signals have a higher quality than analogue signals. The information they carry is not changed during transmission.

Baxmayaraq ki, impulslar məsafə ilə zəifləyir, onlar hələ də “işlək” və ya “söndürülmüş” kimi tanınır.

Tutulan istənilən küy, ümumiyyətlə, aşağı amplitudalı olur, beləliklə, sönmüş kimi şərh olunur və məhəl qoyulmur.
 

Daha çox informasiya verilmiş vaxtda naqil, optik lif və ya daşıyıcı dalğa olsa belə rəqəmli siqnal kimi göndərilə bilər.